حکمت 41

(و آنگاه که از خباب یاد کرد فرمود:) خدا بیامرزاد خباب پسر ارت را. به رغبت اسلام آورد و از روی فرمانبرداری هجرت کرد و به گذران روز قناعت، و از خدا راضی بود و مجاهد زندگی نمود. (و فرمود:) خوشا کسی که معاد را به یاد آورد، و برای حساب کار کرد، و به گذران روز قناعت نمود، و از خدا راضی بود.

حکمت 42

(و فرمود:) اگر بدین شمشیرم بر بینی مرد با ایمان زنم که مرا دشمن گیرد، نگیرد، و گر همه جهان را بر منافق ریزم تا مرا دوست دارد، نپذیرد، و این از آن است که قضا جاری گشت و بر زبان پیامبر امی گذشت که فرمود: ای علی! مومن تو را دشمن نگیرد و منافق دوستی تو نپذیرد.

حکمت 43

(و فرمود:) گناهی که تو را زشت نماید نزد خدا بهتر است از کار نیکی که پسندت آید.

حکمت 44

(و فرمود:) ارزش مرد به اندازه همت اوست و صدق او به مقدار جوانمردی اش و دلیری او به میزان ننگی که از بدنامی دارد و پارسایی او به مقدار غیرتی که آرد.

حکمت 045

(و فرمود:) پیروزی به دوراندیشی است و دوراندیشی در به کار انداختن رای و به کار انداختن رای در نگاهداشتن اسرار.

حکمت 46

(و فرمود:) بپرهیزید از صولت جوانمرد چون گرسنه شود و از ناکس چون سیر گردد.

حکمت 47

(و فرمود:) دلهای مردان رمنده است، هر که آن را به خود خو داد، روی بدو نهاد.

حکمت 48

(و فرمود:) عیب تو نهان است چندانکه ستاره بختت تابان است.

حکمت 49

(و فرمود:) سزاوارتر مردم به بخشودن، تواناترشان است به کیفر نمودن.

حکمت 50

(و فرمود:) سخاوت بی خواستن بخشیدن است، و آنچه به خواهش بخشند یا از شرم است و یا از بیم سخن زشت شنیدن.

حکمت 51

(و فرمود:) هیچ بی نیازی چون خرد نیست، و هیچ درویشی چون نادانی و هیچ میراث چون فرهیخته بودن و هیچ پشتیبان چون مشورت نمودن.

حکمت 52

(و فرمود:) شکیبایی دو گونه است: شکیبایی بر آنچه خوش نمی شماری و شکیبایی از آنچه آن را دوست می داری.

حکمت 53

(و فرمود:) توانگری در غربت چون در وطن ماندن است و درویشی در وطن، در غربت به سر بردن.

حکمت 54

(و فرمود:) قناعت مالی است که پایان نیابد.

حکمت 55

(و فرمود:) مال مایه شهوتهاست.

حکمت 56

(و فرمود:) آن که تو را از گزندی ترساند چون کسی است که تو را مژده رساند.

حکمت 57

(و فرمود:) زبان درنده ای است، اگر واگذارندش بگزد.

حکمت 58

(و فرمود:) زن کژدمی است، گزیدنش شیرین.

حکمت 59

(و فرمود:) چون تو را درودی گویند درودی گوی از آن به، و چون به تو احسانی کنند، افزونتر از آن پاداش ده، و فضیلت او راست که نخست به کار برخاست.

حکمت 60

(و فرمود:) پایمرد، خواهنده را همچون پر است.