فریبکاران

خطبه‏اى از امام وفا همراه با راستى است و من سپرى نگهدارتر از آن نمى ‏شناسم و آنکس که بداند بکجا بازمیگردد و معاد را بشناسد ، هرگز به فریبکارى دست نمى ‏زند و ما ، در روزگارى بسر مى ‏بریم که بیشتر مردمش ، حیله گران را زیرک مى‏شمارند و نادانان ، فریبکاران را بدرست اندیشى مى‏ستایند ، آنها را چه م ى‏شود ؟ خدایشان بکشد .

بینایان پردانش و دیدهم راه فریب را مى ‏دانند ولى آنرا مانع فرمان و نهى خدا میدانند و با این که توان فریبکارى را دارند از آن کناره میگیرند ولى فرصت طلبانى که پاى‏بند ایمان نیستند از آن بهره میگیرند

غیبت

سخنى در پرهیز از غیبت

آنها که از گناه بدورند و از خطر معصیت بسلامت جسته‏اند ،شایسته است که بر گناهکاران و نافرمانان ، ببخشایند و به آنها مهر ورزند و سپاس بیگناهى بر آنها چیره باشد تا به گناهکاران نتازند و به غیبت آنها نپردازند ، این غیبت‏گر را چه میشود که برادرش را غیبت میکند و به سرزنش او مى ‏پردازد ؟

آیا بیاد نمى ‏آورد که خداوند گناهان او را پوشیده داشته و رسوایش نساخته است ، گناهانى که از گناهان برادرش بزرگتر بوده است ؟ چگونه او را بگناهى سرزنش میکند که خود نیز بمانند آنرا مرتکب شده است ؟ و اگر گناهى مثل گناه او انجام نداده در انجام گناهى که از آن بزرگتر است بنافرمانى خداى پرداخته است و بخدا سوگند اگر هم گناه بزرگى بجا نیاورده و گناهانش کوچک بوده است گستاخى او بر عیبجوئى مردم از آن گناهان بزرگتر است .

اى بنده خدا در عیبجوئى هیچ گناهکارى شتاب مکن ، شاید که خدا او را آمرزیده باشد و بر گناه کوچک خود ایمن مباش شاید که بجهت آن کیفر یابى ،

پس هر کدام از شما ، بگناه دیگرى آگاه است باید از بدگوئى او دست بردارد و بجبران گناه خویش پردازد و بسپاس پاکدامنى خویش به افشاى گناهان دیگران نپردازد .

على و پیامبران

على ، حق پیامبران را بزرگ میداند و مجاهدت بهت‏انگیز شان را در تبلیغ خدا و هدایت مردم محترم میشمارد و نقش والاى آنها را در استحکام پیمان خدا و مردم بیان میدارد و انگیزه‏هاى عظیم پیامبرى را برمى ‏شمارد و چنین میفرماید :

« خداوند از میان فرزندان آدم پیامبرانش را برگزید و از

-----------
( 1 ) گفتار 218 نهج البلاغه

آنها در ابلاغ وحى پیمان گرفت و امانت تبلیغ رسالت را بدانان سپرد بهنگامى که مردمان ، پیمان خویش را با خداى دگرگون ساخته و حق خدا را نشناخته و براى او شریکانى قرار داده بودند و اهریمن آنانرا از شناخت خداى بازداشته و از پرستش او دور کرده بود ،در چنان هنگامه‏اى خداوند ، پیامبرانش را برانگیخت و رسولانى پیاپى بسوى مردم بفرستاد تا پیمان خداى را از مردم بخواهند و نعمتهاى فراموش شده الهى را بیاد آرند .

پیامبران هم با تبلیغ رسالت خویش ، راههاى روشن را بمردم نمایاندند و گنجینه‏هاى خردشان را باز گشودند و آیات خداوندى را بمردم نشان دادند آیاتى بمانند سقف بلند آسمان که بر فرازشان سایه انداخته و فرش زمین که در زیر پایشان گسترده شده و بهره‏هاى طبیعى زندگى که زنده‏شان میدارد و مرگهائى که به سراغشان مى ‏آید و بیماریهائى که پیر و فرسوده‏شان مى ‏سازد و حوادثى که پیاپى بر آنها فرود مى ‏آید .

و خداوند هرگز بندگانش را بدون رهبر و پیامبر نگذاشت و کتابهاى آسمانى و دلایل روشن و راههاى راست را بر آنها عرضه داشت پیامبرانى که با پیروان اندک خویش هرگز از تلاشى باز نایستادند و فراوانى دشمنان و دروغ زنان در اراده استوارشان رخنه‏اى وارد نیاورد و هر پیامبرى ظهور پیامبر تازه‏اى را بشارت داد و خود با معرفى پیامبر پیشین بدعوت برخاست » 1

-----------
( 1 ) خطبه اول نهج البلاغه

در اینجا امام از پیمان خدا با مردم سخن مى‏گوید پیمانى که در ژرفاى سرشت خویش با خداى خود بسته‏اند و هر لحظه نیاز خود را بخداى بى ‏نیاز احساس میکنند .

که همیشه و همه جا و همه‏گاه به او نیازمندند و حتى یک لحظه از افاضه فیض بیکران او بى ‏نیاز نیستند و باید او را بپرستند و بستایند و بدرگاهش نیاز و نماز برند ولى این انسان ظلوم و جهول و جحود ، نعمت خداى را فراموش میکند و پیمانش را با پروردگارش از یاد میبرد و این پیامبرانند که انسان کجرو کج‏راه و کج‏اندیش را دوباره براه مى‏آورند و بر سر پیمان مینهند ، تا راه کمال خویش را باز یابد و بسوى خدا رود و فرمانش را گردن گذارد و از گمرهى باز رهد و براه آید .

امام از حقیقتى دیگر هم سخن میگوید و نقش والاى پیامبران را در سازندگى انسان بیان مى‏دارد و میگوید پیامبران مى‏آیند تا عقول مردم را برانگیزند و استعدادهاى نیرومند بشر را بکار اندازند و این از بزرگترین خدمات ارزنده پیامبرانست که تمدنهائى والا و بزرگ و برین و درخشان را پدید مى‏آورند ، زیرا استعدادهاى والاى انسانى که بر اثر گناه و نادانى و نابخردى فرو خفته و فرو مرده و در زیر قشرهائى از تباهى و ستم و تجاوز و ناتوانى و استضعاف مدفون گردیده است در پرتو تلاش پى‏گیر پیامبران برمیخیزد و زنده میشود و رستخیزى برپا میگردد و نیروهاى بالقوه بفعلیت مى‏آید و شراره‏هاى درون انسانى اخگرى میزند و جهان راگرم و پرفروغ و روشن مى‏سازد و انسان انسان میشود و بشر خفته و مرده ، زنده و بیدار میشود و به علم و عقل و فکر و عمل و تلاش و کار و کوشش میگراید و پیمانش را با خداى بیاد مى‏آورد و استحکامش مى ‏بخشد و خداجوى و خداخواه و خداپرست مى‏گردد و متکامل و نیرومند و پاک و شیفته و کارآمد و پرجهش و جنبش و آگاه و مسئول میگردد و بخدمت انسان مى ‏آید و آزاد و دادگر و دادخواه و آگاه و انسان‏دوست و بخشنده و فداکار و ایثارگر و دانش دوست و محرک و متحرک میشود و از اجتماع چنین انسانهاى برخاسته و شوریده و جهش یافته و هدفدارى ، انسانیت باوج میرسد و تمدنها پا میگیرد و فرهنگها پدید میآید و یگانگیها و دوستیها و هماهنگیها و همرزمى‏ها و همدمیها چهره مینماید ، انسانها یکى میشوند و توحید تجلى میکند و برنامه‏ هاى آسمانى اجرا میشود و تباهیها و ستمکاریها و جهل‏ها و جورها رخت برمى‏بندد نیرومندترین و پیشروترین امتها شکل میگیرند و در اردوگاه وحدت انسانى فراهم مى‏آیند و هر روز بر زبر قله‏اى والاتر از ستیغهاى منیع تکامل اوج مى‏گیرند و خداوند از پیامبران هم که بشارتگران و بیم‏رسانان آسمانیند پیمانى استوار میگیرد تا پیامش را علیرغم همه دشمنى‏ها و کینه توزیهاى یاغیان و طاغوتها ، بمردم برسانند و در رهنمونى انسانها از هیچ فداکارى و تلاشى حتى جان‏بازى و فداکارى دریغ نورزند چنانکه قرآن مجید فرماید :

« یادآر هنگامى را که از پیمبران براى رساندن پیام آسمانى پیمان گرفتیم و از تو از نوح و ابراهیم و عیسى پسر مریم و از آنها پیمانى استوار گرفتیم » 1 و این پیامبران ، مردانى پاک و بیگناه و آگاه و فداکارند که نه تنها دامانشان به پلیدى هیچ گناهى آلوده نشده بلکه نژاد آنها نیز پاک است و دودمانشان هرگز بناپاکى شرک و انحراف آلوده نشده و دامان مادرانشان نیز پاک و مقدس و اینانند برگزیدگان خداى پاک که مردم را بپاکى و ایمان و شرف رهبرى مى‏کنند چنانکه امام میفرماید :

« خداوند نطفه آنها را در بهترین نژادهاى پاک پدران و نهاد پاکیزه مادران قرار داد و از دودمان پدران به نهاد مادران انتقال بخشید و هر کدام از آنها که رسالت خویش را در دنیا بپایان میرسانیدند ، پیامبرى دیگر بجاى آنها براهنمائى خلق بر مى خاست » 2 و این حلقات زنجیره رسالت در طول تاریخ همچنان ادامه مى ‏یافت تا نوبت به آخرین و بهترین و برترین پیامبران رسید .

-----------
( 1 ) قرآن مجید

-----------
( 2 ) نهج البلاغة

منبع:سایت balaghah.net