حکمت 221

آن زندگی با قناعت است.

حکمت 222

و درود خدا بر او فرمود: با آن کس که روزی به او روی آورده شراکت کنید، که او توانگری را سزاوارتر، و روی آمدن روزگار خوش را شایسته تر است.

حکمت 223

و درود خدا بر او فرمود: (در تفسیر آیه 90 سوره نحل (خدا به عدل و احسان فرمان می دهد) فرمود:) عدل، همان انصاف است، و احسان، همان بخشش

حکمت 224

و درود خدا بر او فرمود: آن کس که با دست کوتاه ببخشد، از دستی بلند پاداش گیرد. (معنی سخن این است که آنچه انسان از اموال خود در راه خیر و نیکی انفاق می کند، هر چند کم باشد، خداوند پاداش او را بسیار می دهد، و منظور از (دو دست) در اینجا دو نعمت است، که امام (ع) بین نعمت پروردگار، و نعمت از ناحیه انسان، را با کوتاهی و بلندی فرق گذاشته است که نعمت و بخشش از ناحیه بنده را کوتاه، و از ناحیه خداوند را بلند قرار داده است، بدان جهت که نعمت خدا همیشگی و چند برابر نعمت مخلوق است، چرا که نعمت خداوند اصل و اساس تمام نعمتها است، بنابراین تمام نعمتها به نعمتهای خدا باز می گردد، و از آن سرچشمه می گیرد)

حکمت 225

و درود خدا بر او فرمود: (به فرزندش امام مجتبی (ع) فرمود:) کسی را به پیکار دعوت نکن، اما اگر تو را به نبرد خواندند بپذیر، زیرا آغازگر پیکار تجاوزکار، و تجاوزکار شکست خورده است.

حکمت 226

و درود خدا بر او فرمود: برخی از نیکوترین خلق و خوی زنان، زشت ترین اخلاق مردان است، مانند، تکبر و به خود بالیدن، ترس، بخل، هرگاه زنی متکبر باشد، بیگانه را به حریم خود راه ندهد، و اگر بخیل باشد اموال خود و شوهرش را نگهبان است، و چون ترسان باشد از هر چیزی که به آبروی او زیان رساند فاصله می گیرد.

حکمت 227

و درود خدا بر او فرمود: (به امام گفتند، عاقل را به ما بشناسان فرمود:) خردمند آنکه هر چیزی را در جای خود می نهد. (گفتند پس جاهل را تعریف کن فرمود:) با معرفی خردمند، جاهل را نیز شناساندم (یعنی جاهل کسی که هر چیزی را در جای خود نمی گذارد، بنابراین با ترک معرفی مجدد، جاهل را شناساند.)

حکمت 228

و درود خدا بر او فرمود: به خدا سوگند! این دنیای شما که به انواع حرام آلوده است، در دیده من از استخوان خوکی که در دست بیماری جذامی باشد، پست تر است.

حکمت 229

و درود خدا بر او فرمود: گروهی خدا را به امید بخشش پرستش کردند، که این پرستش بازرگانان است، و گروهی او را از روی ترس عبادت کردند که این عبادت بردگان است، و گروهی خدا را از روی سپاسگذاری پرستیدند و این پرستش آزادگان است.

حکمت 230

و درود خدا بر او فرمود: زن و زندگی، همه اش دردسر است و زحمت بارتر اینکه از او چاره ای نیست.

حکمت 231

و درود خدا بر او فرمود: هر کس تن به سستی دهد، حقوق را پایمال کند، و هر کس سخن چین را پیروی کند دوستی را به نابودی کشاند.

حکمت 232

و درود خدا بر او فرمود: سنگ غصبی در بنای خانه، در گرو ویران شدن آن است (این سخن از رسول خدا نقل شده است، و اینکه سخن پیامبر (ص) و علی (ع) شبیه یکدیگرند جای شگفتی نیست برای اینکه هر دو از یکجا سرچشمه گرفته و در دو ظرف ریخته شده است).

حکمت 233

و درود خدا بر او فرمود: روزی که ستمدیده از ستمکار انتقام کشد، سخت تر از روزی است که ستمکار بر او ستم روا می داشت.

حکمت 234

و درود خدا بر او فرمود: از خدا بترس هر چند اندک، میان خود و خدا پرده ای قرار ده هر چند نازک.

حکمت 235

و درود خدا بر او فرمود: هرگاه پاسخها همانند و زیاد باشد، پاسخ درست پنهان گردد.

حکمت 236

و درود خدا بر او فرمود: خدا را در هر نعمتی حق است، هر کس آن را بپردازد، فزونی یابد، و آن کس که نپردازد و کوتاهی کند، در خطر نابودی قرار گیرد.

حکمت 237

و درود خدا بر او فرمود: هنگامی که توانایی فزونی یابد، شهوت کاستی گیرد.

حکمت 238

و درود خدا بر او فرمود: از گریختن نعمتها بپرهیزید زیرا هر گریخته ای باز نمی گردد.

حکمت 239

و درود خدا بر او فرمود: بخشش بیش از خویشاوندی محبت آورد.

حکمت 240

و درود خدا بر او فرمود: چون کسی به تو گمان نیک برد، خوشبینی او را تصدیق کن.