حکمت 421

و درود خدا بر او فرمود: بزرگترین حسرتها در روز قیامت، حسرت خوردن مردی است که مالی را به گناه گرد آورده، و آن را شخصی به ارث برده که در اطاعت خدای سبحان بخشش نمود، و با آن وارد بهشت شد، و گردآورنده اولی وارد جهنم گردید.

حکمت 422

و درود خدا بر او فرمود: همانا زیانمندترین مردم در معاملات، و نومیدترین مردم در تلاش، مردی است که تن در گردآوری مال فرسود، اما تقدیرها با خواست او هماهنگ نبود، پس با حسرت از دنیا رفت، و با بار گناه به آخرت روی آورد.

حکمت 423

و درود خدا بر او فرمود: روزی بر دو قسم است، آنکه تو را جوید، و آنکه تو او را می جویی، پس کسی که دنیا را جوید، مرگ نیز او را می طلبد تا از دنیا بیرونش کند، و کسی که آخرت جوید، دنیا او را می طلبد تا روزی او را به تمام پردازد.

حکمت 424

و درود خدا بر او فرمود: دوستان خدا آنانند که به درون دنیا نگریستند آنگاه که مردم به ظاهر آن چشم دوختند، و سرگرم آینده دنیا شدند آنگاه که مردم به امور زودگذر دنیا پرداختند، پس هواهای نفسانی که آنان را از پای درمی آورد، کشتند، و آنچه که آنان را به زودی ترک می کرد، ترک گفتند، و بهره مندی دنیاپرستان را از دنیا، خوار شمردند، و دست یابی آنان را به دنیا زودگذر دانستند با آنچه مردم آشتی کردند، دشمنی ورزیدند، و با آنچه دنیاپرستان دشمن شدند آشتی کردند، قرآن به وسیله آنان شناخته می شود، و آنان به کتاب خدا آگاهند، قرآن به وسیله آنان پا برجاست و آنان به کتاب خدا استوارند، به بالاتر از آنچه امیدوارند چشم نمی دوزند، و بیش از آنچه را که می ترسند هراس ندارند.

حکمت 425

و درود خدا بر او فرمود: پایان لذتها، و بر جای ماندن تلخی ها را به یاد آورید.

حکمت 426

و درود خدا بر او فرمود: مردم را بیازمای، تا دشمن گردی. (بعضی از رسول خدا (ص) نقل کردند، و نقل ثعلب از ابن اعرابی را تایید می کند که این کلام از علی (ع) است، اعرابی از مامون نقل کرد. اگر علی (ع) نگفته بود (بیازمای تا دشمن گردی) من می گفتم که (دشمن دار تا بیازمایی.)

حکمت 427

و درود خدا بر او فرمود: خدا در شکرگزاری را بر بنده ای نمی گشاید که در فزونی نعمتها را بر او ببندد، و در دعا را بر روی او باز نمی کند که در اجابت کردن را نگشاید، و در توبه کردن را باز نگذاشته که در آمرزش را بسته نگهدارد.

حکمت 428

و درود خدا بر او فرمود: شایسته ترین مردم به بزرگواری آن که، بزرگواران را با او بسنجند.

حکمت 429

و درود خدا بر او فرمود: (از امام پرسیدند عدل یا بخشش، کدام یک برتر است، فرمود:) عدالت هر چیزی را در جای خود می نهد، در حالی که بخشش آن را از جای خود خارج می سازد، عدالت تدبیر عمومی مردم است، در حالی که بخشش گروه خاصی را شامل است، پس عدالت شریف تر و برتر است.

حکمت 430

و درود خدا بر او فرمود: مردم دشمن آنند که نمی دانند.

حکمت 431

و درود خدا بر او فرمود:زهد بین دو کلمه از قرآن است، که خدای سبحان فرمود: (تا بر آنچه از دست شما رفته حسرت نخورید، و به آنچه به شما رسیده شادمان مباشید.) و کسی که بر گذشته افسوس نخورد، و به آینده شادمان نباشد، همه جوانب زهد را رعایت کرده است.

حکمت 432

و درود خدا بر او فرمود: فرمانروایی، میدان مسابقه مردان است.

حکمت 433

و درود خدا بر او فرمود: خواب دیدنها چه بسا تصمیم های روز را نقش بر آب کرده است.

حکمت 434

و درود خدا بر او فرمود: هیچ شهری برای تو از شهر دیگر بهتر نیست، بهترین شهرها آن است که پذیرای تو باشد.

حکمت 435

و درود خدا بر او فرمود: (وقتی خبر شهادت مالک اشتر که رحمت خدا بر او باد، به امام رسید فرمود) مالک! چه مالکی؟ به خدا اگر کوه بود، کوهی که در سرفرازی یگانه بود، و اگر سنگ بود، سنگی سخت و محکم بود، که هیچ رونده ای به اوج قله او نمی رسید، هیچ پرنده ای بر فراز آن پرواز نمی کرد. (فند: کوهی است از دیگر کوهها ممتاز و جدا افتاده)

حکمت 436

و درود خدا بر او فرمود: چیز اندک که با اشتیاق تداوم یابد، بهتر از فراوان رنج آور است.

حکمت 437

و درود خدا بر او فرمود: اگر در کسی خصلتی شگفت دیدید، همانند آن را انتظار کشید.

حکمت 438

و درود خدا بر او فرمود: (امام به پدر فرزدق، غالب بن صعصعه فرمود:) شتران فراوانت چه شده اند؟ (پاسخ داد، ای امیر مومنان، پرداخت حقوق آنها را پراکنده ساخت امام فرمود:) این بهترین راه مصرف آن بود.

حکمت 439

و درود خدا بر او فرمود: کسی که بدون آموزش فقه اسلامی تجارت کند، در رباخواری آلوده شود.

حکمت 440

و درود خدا بر او فرمود: کسی که مصیبتهای کوچک را بزرگ شمارد خدا او را به مصیبتهای بزرگ مبتلا خواهد کرد.