حکمت 441

و درود خدا بر او فرمود: کسی که خود را گرامی دارد، هوا و هوس را خوار شمارد.

حکمت 442

و درود خدا بر او فرمود: هیچ کس شوخی بیجا نکند جز آنکه مقداری از عقل خویش را از دست بدهد.

حکمت 443

و درود خدا بر او فرمود: دوری تو از آن کس که خواهان تو است نشانه کمبود بهره تو در دوستی است، و گرایش تو به آن کس که تو را نخواهد، سبب خواری تو است.

حکمت 444

و درود خدا بر او فرمود: زبیر همواره با ما بود تا آنکه فرزند نامبارکش عبدالله، پا به جوانی گذاشت.

حکمت 445

و درود خدا بر او فرمود: فرزند آدم را با فخرفروشی چه کار؟ او که در آغاز نطفه ای گندیده، و در پایان مرداری بدبو است، نه می تواند روزی خویش را فراهم کند، و نه مرگ را از خود دور نماید.

حکمت 446

و درود خدا بر او فرمود: فقر و بی نیازی ما پس از عرضه شدن بر خدا آشکار خواهد شد.

حکمت 447

و درود خدا بر او فرمود: (از امام پرسیدند بزرگترین شاعر عرب کیست؟ فرمود:) شاعران در یک وادی روشنی نتاختند تا پایان کار معلوم شود، و اگر ناچار باید داوری کرد، پس پادشاه گمراهان بزرگترین شاعر است (امروالقیس، که کافر و شعر او از همه برتر بود.)

حکمت 448

و درود خدا بر او فرمود: آیا آزادمردی نیست که این لقمه جویده حرام دنیا را به اهلش واگذارد؟ همانا بهایی برای جان شما جز بهشت نیست، پس به کمتر از آن نفروشید.

حکمت 449

و درود خدا بر او فرمود: دو گرسنه ای که هرگز سیر نشوند، جوینده علم و جوینده مال.

حکمت 450

و درود خدا بر او فرمود: نشانه ایمان آن است که راست بگویی آنگاه که تو را زیان رساند، و دروغ نگویی آنگاه که تو را سود دهد، و آنکه بیش از مقدار عملت سخن نگویی، و چون از دیگران سخن گویی از خدا بترسی.

حکمت 451

و درود خدا بر او فرمود: تقدیر الهی چنان بر محاسبات ما چیره شود که تدبیر، سبب آفتزدگی باشد.

حکمت 452

و درود خدا بر او فرمود: بردباری و درنگ با هم اند و نتیجه آن بلندهمتی است.

حکمت 453

و درود خدا بر او فرمود: غیبت کردن تلاش ناتوان است.

حکمت 454

و درود خدا بر او فرمود: چه بسا کسانی که با ستایش دیگران فریب خوردند.

حکمت 455

و درود خدا بر او فرمود: دنیا برای رسیدن به آخرت آفریده شد، نه برای رسیدن به دنیا.

حکمت 456

و درود خدا بر او فرمود: بنی امیه را مهلتی است که در آن می تازند، پس آنگاه که میانشان اختلاف افتد پس کفتارها بر آنان دهان گشایند و بر آنان پیروز خواهند شد. (مرود، یعنی فرصت دادن، که از فصیح ترین و شگفتی آورترین کلام است)

حکمت 457

و درود خدا بر او فرمود: (در ستایش انصار فرمود:) بخدا سوگند! آنها اسلام را پروراندند، چونان مادری که فرزندش را بپروراند، با توانگری، با دستهای بخشنده، و زبانهای برنده و گویا.

حکمت 458

و درود خدا بر او فرمود: چشم، بند ظرف حوادث است.

حکمت 459

و درود خدا بر او فرمود: بر آنان فرمانروایی حاکم شد، که کارها را بپا داشت، و استقامت ورزید، تا دین استوار شد.

حکمت 460

و درود خدا بر او فرمود: مردم را روزگاری دشوار در پیش است که توانگر اموال خود را سخت نگهدارد، که به این بخل ورزی فرمان داده نشده است، خدای سبحان فرمود: (بخشش میان خود را فراموش نکنید.) بدان در آن روزگار، بلندمقام، و نیکان خوار گردند، و با درماندگان به ناچاری خرید و فروش می کنند در حالی که رسول خدا (ص) از معامله با درماندگان نهی فرمود.