خطبه 0-خطاب به محمد حنفیه

به پسرش، محمد حنفیه چون در نبرد جمل پرچم را بدو سپرد اگر کوهها از جای کنده شود، تو جای خویش بدار! دندانها را بر هم فشار، و کاسه سرت را به خدا عاریت سپار! پای در زمین کوب و چشم بر کرانه سپاه نه، و بیم بر خود راه مده! و بدان که پیروزی از سوی خدا است!

خطبه 12-پس از پیروزی بر اصحاب جمل

(چون خدا او را در نبرد جمل پیروز ساخت، یکی از یاران وی گفت: دوست داشتم برادرم فلان، اینجا بود تا ببیند خدا چگونه تو را بر دشمنانت نصرت بخشید. فرمود: (برادرت دوستدار ما است؟) گفت آری. فرمود:) پس با ما بوده است. مردمانی هم که هنوز در پشت پدران و زهدان مادرانند، در این کارزار با ما هستند، مردمی که گردش روزگار نابیوسان آنان را روی کار آورد و ایمان بدانها نیرومند شود.

خطبه 13-سرزنش مردم بصره

در نکوهش مردم بصره سپاه زن بودید، و از چهار پا پیروی نمودید! بانگ کرد و پاسخ گفتید، پی شد و گریختید. خوی شما پست است و پیمانتان دستخوش شکست. دورویی تان شعاراست، و آبتان تلخ و ناگوار. آن که میان شما به سر برد، به کیفر گناهش گرفتار، و آن که شما را ترک گوید، مشمول آمرزش پروردگار. گویی مسجد شما چون سینه کشتی است. به امر خدا زیر و زبر آن در عذاب است، و هر که در آن است غرقه در آب. (و در روایتی است که:) به خدا سوگند، شهر شما غرقه آب شود. گویی مسجد آن را می نگرم، چون سینه کشتی از آب برون مانده، یا شترمرغی بر سینه به زمین خفته. (و در روایتی:) چون سینه مرغی در میان موج دریایی. (و در روایتی دیگر:) خاک شهر شما گنده ترین خاک است و زمین آن مغاک. نزدیکترین به آب و دورترین شهرها به آسمان، و نه دهم شر و فساد نهفته در آن. آن که درون شهر است زندانی گناه، و آن که برون است، عفو خدایش پناه. گویی شهر شما را می بینم که از هر سو به آب درون است، جز کنگره های مسجد که برون است، همچون سینه پرنده که بر کوهه آب دریا نشسته.

خطبه 14-در نکوهش مردم بصره

در این باب سرزمین شما به آب نزدیک است، و دور از آسمان، خردهایتان اندک است و سفاهت در شما نمایان، نشانه تیر بلایید و طعمه لقمه ربایان و شکار حمله کنندگان.

خطبه 15-در برگرداندن بیت المال

درباره آنچه عثمان تیول بعضی کرده بود، و امام آن را به مسلمانان باز گرداند به خدا، اگر بینم که به مهر زنان یا بهای کنیزکان رفته باشد، آن را باز می گردانم که در عدالت گشایش است و آن که عدالت را برنتابد، ستم را سختتر یابد.